Ν’ ακούσει τον καλούσανε έναν που εμιμείτο

της αηδόνος τη φωνή, τι άριστος που ήτο.

Όμως ο Αγησίλαος ηρνείτο επιμόνως:

«Έχω ακούσει τη φωνή αυτής της αηδόνος».

Τοῦ δὲ μιμουμένου τὴν τῆς ἀηδόνος φωνὴν ἀκοῦσαι  

παρακαλούμενος παρῃτήσατο  φήσας «αὐτᾶς  

ἄκουκα πολλάκις.»

Πλουτάρχου Ηθικά, Αποφθέγματα Λακωνικά, Αγησίλαος 58.